22 Nisan 2020 Çarşamba

Relief

    Çabaların, inançtan öteye geçemediği anlar için kaldırırım her kadehimi. Ellerime baktığımda hissettiğim kavrama potansiyelinin kendi ümüğüme yapışması ne acı. Boğazıma dizdiğim her cümlenin, hayallerime sakladığım yaşantının kafama dayanmış bir namlu olduğunu biliyorum. Kurban da benim tetikçi de, hatta tetik bile benim. Bu hayatı, bu bedeni kiralamak için ne verdiğimi merak ediyorum. Her gün izlediğimiz başka başka hayatlar var oralarda. Her dokunuşta, her karede, her bakışta fark ettiğimiz sayısız beden var. Cinsimize mi para saydık yoksa tekil ihalelerle mi buradayız? Belki açık arttırmaya bile çıkmışızdır. Varımız bu kadar mıydı yoksa kumar mı oynadık? Ne tetikçiyle savaşacak enerjim kaldı, ne de kendi kafama sıkmam için aldığım şeyin bir değeri. Ne bu beden kadar hapisim artık, ne de sevemeyecek kadar korkak.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder